آموختیم که انسان­ها بی­خبر از اینکه هر انسانی زبان عشق متفاوتی دارد، با همان زبان عشق خودشان به دیگران مهر می­ورزند. به همین علت است که یک ارتباط علیرغم شروع زیبا و رمانتیک آن پس از مدتی به جنگ و دعوا تبدیل می­شود و هر دو طرف از علت آن بی­خبرند. در مورد دو زبان عشق یعنی کلام تائید کننده و وقت گذاشتن برای یکدیگر به تفصیل صحبت کردیم. اکنون نوبت به زبان سوم عشق یعنی هدیه دادن می­رسد.

گری چاپمن در مصاحبه­ای می­گوید: «پیشینه علمی من قبل از مشاوره در زمینه مردم شناسی بود و همیشه یک موضوع مرا به شگفتی وامی­داشت. این که در تمام فرهنگ­های غرب و شرق، هدیه دادن نماد عشق است. وقتی به کسی هدیه می­دهی، به او می­گویی: «به تو فکر می­کنم.» این هدیه لزوما نباید گران قیمت باشد بلکه باید در پس آن اندیشه­ای گران و ارزشمند نهفته شده باشد.

تقریبا هر چیزی که در مورد عشق نوشته می­شود، به بیان این نکته اشاره دارد که قلب عشق همان روح دادن و بخشیدن است. همه پنج زبان عشق بر فعل بخشیدن تکیه دارند اما این نوع بخشش برای هر زبانی متفاوت است. برای دسته ای از ما، دریافت کردن هدیه ، نمادی از عشق است که به خوبی دیده می­شود و عشق را با صدایی رسا و بلند فریاد می­زند.

هدیه چیزی است که در دست می­گیرید، لمسش می­کنید و به دوستتان می­گویید: «می­بینی. او به من فکر می­کند. او به یاد من است.» قطعا وقتی به کسی هدیه­ای می­دهی، باید به او بیندیشی. هدیه، خود نماد همان اندیشه است. مهم نیست که برایش بهایی گزاف داده باشی یا نه. مهم این است که جایی در گوشه ذهنت به یار اندیشیده­ای. و نه تنها اندیشه­ای که در ذهن عاشق نهفته، بلکه اندیشه­ای که پس از گرفتن هدیه در ذهن معشوق نقش می­بندد، اهمیت دارد.

مادرها همیشه روزهایی را به یاد دارند که فرزندانشان گلی را از باغچه یا پارک چیده­اند و به آن­ها هدیه داده­اند. با این که خودشان تمایلی به چیدن گل نداشته­اند، اما باز هم لبخند رضایت بر لبشان نشسته است.

در همه فرهنگ­ها هدیه دادن، نماد بصری عشق است. بیشتر مجالس عروسی شامل دادن و دریافت کردن حلقه ازدواج است. کسی که مراسم را اجرا می­کند، می­گوید: «این حلقه­ها نشان بیرونی و دیدنی پیوندی درونی و معنوی است که قلب هر دو نفر شما را در عشقی که هیچ پایانی ندارد، به هم متصل می­سازد. شاید به همین دلیل است که بیشتر زن و شوهرها وقتی رابطه­شان به سردی می­گراید، حلقه­هایشان را درمی­آورند. این بیرون آوردن حلقه نمادی بصری است که به دیگران می­گوید که ازدواج آن­ها با مشکل جدی روبه­رو شده است.

نمادهای بصری عشق برای برخی از افراد مهم­تر از افراد دیگر است. اگر دریافت هدیه زبان اصلی من باشد، ارزش زیای برای حلقه­ای که همسرم دستم کرده است، قائل می­شوم و همیشه آن را با غرور به دست می­اندازم.

شاید در میان شما کسی باشد که با خواندن همین چند پاراگراف با نومیدی بگوید: «اما من اهل هدیه دادن نیستم. راستش در کودکی و نوجوانی هم زیاد هدیه نگرفته ام و هدیه نداده ام. اصلا آدابش را بلد نیستم. هرگز به ذهنم نمی رسد که به کسی که دوستش دارم، هدیه دهم.» به شما تبری می گویم چون اولین گام که همان شناخت و اکتشاف است را در مسیر عاشقی کردن برداشته اید. پاسخ خیلی ساده است. شما و معشوقتان دو زبان متفاوت عشق دارید. اگر زبان اصلی عشق همسر یا دوست شما، دریافت هدایا است، خیلی راحت می توانید به یک عاشق پیشه ماهر در این زمینه تبدیل شوید. راستش را بخواهید این زبان، ساده ترین زبان عشق است. دکتر چاپمن در سمینارهایش تاکید می کند که برای آسان شدن این کار یک فهرست تهیه کنید. تهیه این فهرست نیاز به خوب گوش دادن دارد. باید به شریک عشقی خود خوب گوش دهید تا بفهمید او چه چیزهایی را دوست دارد. می­توانید از کمک دوستان یا اعضای خانواده او استفاده کنید. هرگز منتظر یک مناسبت خاص نباشید. اگر زبان اصلی عشق همسر شما، هدیه گرفتن است، هر چیزی را که به عنوان هدیه به او دهید، نشانی از عشق شما می­داند. می­توانید شاخه ای گل از باغچه خانه­تان بچینید و آن را هدیه دهید. ممکنست مقاله ای خاص در مجله ای بخوانید که آن را بپسندید و ترجیح دهید که همان مقاله را برای عشق خود نیز ببرید. هدیه دادن، می­تواند بسیار ساده باشد.

هدایا را می­توان خرید، پیدا کرد یا ساخت. ممکنست مردی کنار جاده بایستد و دسته­ای گل وحشی برای همسرش درست ­کند، ممکنست کارت تبریکی زیبا و ارزان خریداری کند و یا آن را با قطعه­ای کاغذ باطله خودش بسازد، قیچی را بردارد و قلبی را از کاغذ جدا کند، روی آن بنویسید: «عاشقت هستم،» و آن را هدیه دهد.

اگر می­خواهید یک هدیه دهنده ماهر شوید، قبل از هر چیز باید نگرش خود را نسبت به پول تغییر دهید. هر یک از ما استنباط منحصربفردی از رسالت پول داریم و البته در هنگام خرج کردن پول نیز احساسات متفاوتی به هر یک از ما دست می­دهد. برخی از ما ولخرج هستیم یعنی از خرج کردن پول، لذت می­بریم. برخی از ما صرفه­جو هستیم یعنی از پس­انداز کردن لذت می­بریم.

اگر شما ولخرج هستید، پس مشکل زیادی با خرید هدیه برای همسرتان نخواهید داشت اما اگر اهل جمع کردن هستید، قطعا در هنگام خرید هدیه، نوعی مقاومت عاطفی را تجربه خواهید کرد. احتمالا با خودتان فکر می­کنید که «من برای خودم هم چیزی نمی­خرم حالا مگر مغز خر خورده­ام که برای همسرم پول خرج کنم؟» لطفا این نگرش را این طور تغییر دهید که «وقتی برای همسرم هدیه­ای تهیه می­کنم، در حقیقت برای خودم چیزی خریده­ام. اگر واقعا زبان اصلی عشق همسر شما هدیه گرفتن است، خرید هدیه برای او را نوعی سرمایه­گذاری و پس انداز عشق بدانید. شما با این کار مخزن عشق عاطفی همسرتان را پر می­کنید و سرمایه­گذاری خوبی در روابط­تان کرده­اید. حالا که مخزن عشق همسرتان پر و سرشار است، او نیز با فراغ بال نیازهای عاطفی شما را متناسب با زبان عشقتان پاسخ خواهد داد. وقتی نیاز هر دوی شما رفع شود، رابطه و ازدواج شما بعدی کاملا جدید را تجربه خواهد کرد. پس لطفا نگران پس انداز کردن نباشید.

قبل از اتمام این مقاله می­خواهم به موضوعی مهم اشاره کنم. هدیه همیشه چیزی نیست که آن را در دست گیریم و فیزیک و رنگ و شکل آن را حس کنیم. گاهی بهترین هدیه می­تواند هدیه حضور باشد. منظورم حضور در مکان­ها و زمان­هایی است که همسرتان بیش از هر وقت دیگری به شما نیاز دارد. برایتان مثالی می­اورم. یکی از مراجعانم با چشمانی گریان و صدایی لرزان گفت: «می­دانید دکتر شوهرم بیسبال را بیشتر از من دوست دارد.» از او پرسیدم: «چطور به این نتیجه رسیدی؟»

• درست روزی که من فرزندمان را به دنیا آوردم و در بیمارستان بستری بودم، او مشغول بازی بیسبال بود.
• منظورت چیست یعنی وقتی بچه به دنیا آمد، آن­جا نبود.
• آمده بود ولی آن قدر ایستاد که من فارغ شوم و بعد هم مرا تنها گذاشت و با دوستانش مشغول بیسبال شد. این مهم­ترین لحظات زندگی ما بود. دلم می­خواست آن را با هم سهیم باشیم. من به شاخه­های زیبای رزی که برایم آورده بود نگاه کردم و در دل گفتم کاش هیچ گلی روی میز کنار تختم نبود اما دستانش در دستانم بود.

در مقاله بعد به زبان چهارم عشق یعنی خدمت به یکدیگر اشاره خواهیم کرد.